Obgryzanie paznokci – co na to Twoja osobowość?

Onychofagia pojawia się zwykle między 10 a 18 rokiem życia i zazwyczaj jest objawem niepokoju. Osoby obgryzające paznokcie robią to automatycznie i nieświadomie.
Obgryzanie paznokci – co na to Twoja osobowość?

Napisany przez Yamila Papa Pintor

Ostatnia aktualizacja: 25 maja, 2022

Obgryzanie paznokci to swego rodzaju tik nerwowy, bardzo powszechny i ściśle związany z naszymi emocjami. W przypadku niektórych osób, obgryzanie paznokci  to nawyk, który towarzyszy im przez całe życie. U innych pojawia się tylko w sytuacjach stresu i niepokoju.  

Obgryzanie paznokci – co na to Twoja osobowość?

Uporczywe przyzwyczajenie

Ciągłe i niekontrolowane obgryzanie paznokci będzie tematem przewodnim tego artykułu. Jest wiele osób, które mają z tym naprawdę poważny problem. Do tego stopnia, że nie są w stanie wykonać żadnej czynności, gdyż – chcąc nie chcąc – ich palce zawszę lądują w ustach. Mówimy wtedy o chorobie zwanej onychofagią.

To już nie jest problem tylko estetyczny, wstyd przy podawaniu ręki, pokazywaniu palców, itd. 50% populacji, w większości kobiety, cierpi na tę dolegliwość. Pojawia się między 10. i 18. rokiem życia i może nigdy nie minąć.

Większość osób, które próbują zwalczyć notoryczne obgryzanie paznokci, stosują terapie tzw. lokalne.  Niestety, bezskutecznie. Dlaczego? Ze względu na przyczyny onychofagii: stany nerwowe, depresja, stres, znudzenie i przygnębienie.

Obgryzanie paznokci

Negatywne nawyki o podłożu nerwowym są praktycznie niewyczuwalne. W momencie kiedy już się do nich przyzwyczajamy, stają się dużo częstsze.

Obgryzanie paznokci jest ściśle związane z jednym, podstawowym czynnikiem – brakiem świadomości. Nie zdajemy sobie sprawy z tego co robimy, aż do momentu gdy ktoś nam zwróci uwagę, bądź sami wyrządzimy sobie krzywdę. W tego typu przypadkach możemy określić, że onychofagia jest automatyczną odpowiedzią naszego organizmu, formą ucieczki od problemów i uczuć.

Ci, którzy są częścią naszego najbliższego otoczenia, też są poniekąd winni. Możliwe, że na początku próbują walczyć z tym naszym brzydkim nawykiem, ale po upływie czasu przyzwyczajają się i zaczynają widzieć nasze obgryzanie paznokci jako coś normalnego i nie przywiązują już większej wagi.

Onychofagia ma to do siebie, że relacjonujemy niektóre codzienne czynności właśnie z tym przyzwyczajeniem. Przede wszystkim podczas oglądania telewizji, czytania, rozmów, itp.

Obgryzanie paznokci – powody

Psychologowie przygotowali listę przyczyn onychofagii. Czytaj uważnie, bo może właśnie z tej listy dowiesz się więcej o swojej osobowości:

Niepokój

Kiedy jesteśmy zestresowani nadmiarem problemów, to bardzo prawdopodobne, że będziemy obgryzać paznokcie. Ta potrzeba znalezienia sposobu na ucieczkę przed tego typu sytuacjami jest główną przyczyną onychofagii. Dzieje się tak dlatego, że gryzienie palców działa łagodząco na nasz system nerwowy.

Pęknięty paznokieć

Znudzenie

Sam fakt nierobienia niczego konkretnego, nieaktywność i nuda, nierzadko mogą być przyczyną. Obgryzanie paznokci jest jednym ze sposobów pobudzenia naszego układu nerwowego i pomaga, na przykład, żeby nie zasnąć.

Perfekcjonizm

Osoby, które obgryzają paznokcie mogą poświęcić wiele godzin dziennie, oglądając własne dłonie i dbając o to, żeby na ich palcach nie było nawet najmniejszej nierówności. Jak tylko takową zauważą, od razu próbują się jej pozbyć. Powinniśmy wiedzieć, że obgryzanie paznokci, na dłuższą metę, powoduje problemy ze skórą, z dłońmi i oczywiście – z zębami.

Naśladowanie

Wiele dzieci, które obgryzają paznokcie, robią to dlatego, że widzieli ten odruch u swoich rodziców. W niektórych przypadkach, u nastolatków do 18. roku życia, powodem jest lęk, jak również tik nerwowy, hiperaktywość oraz nerwica natręctw.

Obgryzione paznokcie

Przyczyny psychofizyczne

Jest wiele przypadków osób, dla których obgryzanie paznokci jest sposobem na spowodowanie bólu, wyrządzenie sobie krzywdy, itp. Zdarza się tak w rodzinach patologicznych, wśród dzieci bardzo surowo wychowywanych jest wyrazem zwrócenia na siebie uwagi.

Emocje

Wstydliwość i niska samoocena, podobnie jak ból po rozwodzie albo śmierci bliskiej nam osoby, mogą prowadzić do onychofagii. Ten zły nawyk najczęściej znika, jeżeli staniemy się bardziej pewni siebie i bardziej ufni wobec innych.

Dzieci z onychofagią – co należy wiedzieć

Niedawne badania wskazuję, że obgryzanie paznokci najczęściej pojawia się u dzieci, które mają mniejsze zdolności socjalne. Na onychofagię cierpi 45% dzieci z krajów rozwiniętych (i 10% dorosłych). Jest dolegliwością o podłożu nerwowym, która z jednej strony przynosi psychiczną ulgę, a z drugiej ma bardzo negatywne konsekwencje dla naszego ciała i naszej samooceny.

Jest wiele przyczyn prowadzących do obgryzania paznokci. Powodują, że przechodzi w nawyk, nieświadomy i automatyczny odruch. Dzieci nie zdają sobie sprawy z krzywdy, którą sobie wyrządzają, a z biegiem czasu jest coraz trudniej pozbyć się tej skłonności.

Ci najmłodsi, którzy mają problemy w szkole (dokuczający koledzy, słabe oceny), albo ci, którzy żyją w niezdrowym środowisku, są dużo bardziej podatni na onychofagię.

W momentach stresu, nerwów, niepokoju czy braku satysfakcji osobistej, obgryzają paznokcie jako sposób na ucieczkę przed problemami. Onychofagia, wykryta na czas, nie jest trudna do wyleczenia. U dzieci poniżej 10 roku życia zaleca się wizytę u psychologa.

Najczęściej pozbywamy się tego nawyku w momencie, kiedy zaczynamy się wstydzić własnych rąk. U dziewczynek problem zanika z czasem. Mniej więcej w wieku 13 lat, kiedy zaczynają o siebie dbać: robić sobie makijaż, czesać się, itp.

Dlatego też onychofagia jest ściśle związana z problemami społecznymi. U tych najmłodszych jest to brak akceptacji wśród rówieśników. To takie błędne koło, bo z kolei obgryzanie paznokci powoduje, że mają brzydkie dłonie, przez co stają się jeszcze bardziej zamknięci w sobie.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Ghanizadeh, A. (2008). Association of nail biting and psychiatric disorders in children and their parents in a psychiatrically referred sample of children. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 2(13). https://doi.org/10.1186/1753-2000-2-13
  • Ghanizadeh, A., & Shekoohi, H. (2011). Prevalence of nail biting and its association with mental health in a community sample of children. BMC Research Notes, 4(116). https://doi.org/10.1186/1756-0500-4-116
  • Ghanizadeh A. (2011). Nail biting; etiology, consequences and management. Iranian Journal of Medical Sciences36(2), 73–79. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3556753/
  • Grant, J. E., Odlaug, B. L., & Kim, S. W. (2010). A clinical comparison of pathologic skin picking and obsessive-compulsive disorder. Comprehensive Psychiatry, 51(4), 347–352. https://doi.org/10.1016/j.comppsych.2009.10.006
  • Singal, A., & Daulatabad, D. (2017). Nail tic disorders: Manifestations, pathogenesis and management. Indian Journal of Dermatology, Venereology, and Leprology, 83(1), 19-26. https://doi.org/10.4103/0378-6323.184202
  • Sisman, F. N., Tok, O., & Ergun, A. (2017). The effect of psychological state and social support on nail-biting in adolescents: An exploratory study. School Psychology International, 38(3), 304–318. https://doi.org/10.1177/0143034317690578
  • Weijenberg, R. A. F., & Lobbezoo, F. (2015). Chew the Pain Away: Oral Habits to Cope with Pain and Stress and to Stimulate Cognition. BioMed Research International, 2015(149431), 1–7. https://doi.org/10.1155/2015/149431

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.